Aktualności

Decyzją Rady Nadzorczej został nim Jan Musiał, który będzie łączyć nowe obowiązki z dotychczasowym stanowiskiem szefa Mościckiego Centrum Medycznego.

Nowy prezes zapowiada kontynuację działań swojego poprzednika oraz dalszy rozwój placówki. Za główny cel stawia sobie stabilne działanie największej tarnowskiej przychodni oraz zapewnienie pacjentom niezbędnej opieki, a także możliwości wykonywania badań profilaktycznych oraz szczepień przeciwko koronawirusowi.

Przypomnijmy, obydwie miejskie przychodnie współpracowały ze sobą przy uruchomieniu i prowadzeniu Punktu Szczepień Powszechnych w Hali Gumniskiej.

– To dla mnie duża satysfakcja, że prezydent Tarnowa rekomendując moją osobę na to stanowisko docenił osiągnięcia MCM-u. To także duże wyzwanie, ale jestem przekonany, że współpraca obydwu miejskich przychodni może tworzyć większy potencjał w zaspokajaniu potrzeb pacjentów – mówi nowy prezes.

Jan Musiał podkreśla jednocześnie, że zależy mu na pozyskiwaniu jak największych środków dla przychodni w ramach kontraktu z NFZ oraz budowaniu dobrego klimatu w miejscu pracy, który będzie służył pozyskiwaniu kolejnych specjalistów.

– Atmosfera ma ogromny wpływ na poziom efektywności pracy pracowników, a to przekłada się na zadowolenie pacjentów. Już w piątek zamierzam się spotkać z kierownikami i pracownikami przychodni – zapowiada nowy prezes.

Szczegółową koncepcję zarządzania ZPS-em Jan Musiał przedstawi w najbliższym czasie.

O powierzeniu funkcji prezesa Janowi Musiałowi przesądziły jego kwalifikacje i wieloletnie doświadczenie.

Jan Musiał od 2017 roku jest prezesem Mościckiego Centrum Medycznego.

W latach 2007-2011 pełnił mandat posła na Sejm RP, pracując w sejmowej Komisji Zdrowia.

Był także wiceprezesem zarządu Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Krakowie, a wcześniej przez 9 lat sprawował urząd burmistrza Brzeska, zajmując się m.in. opieką zdrowotną która jest zadaniem własnym każdego samorządu.

CZYTAJ CAŁOŚĆ

Jubileusz największej tarnowskiej przychodni to wyjątkowe święto dla pracowników, którzy każdego dnia z oddaniem niosą pomoc. Obchody dwudziestolecia istnienia ZPS, które z powodu pandemii odbyły się z rocznym opóźnieniem były okazją do wręczenia odznaczeń państwowych pracownikom Zespołu Przychodni Specjalistycznych.

Aktu dekoracji, w imieniu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, dokonał Pełnomocnik Wojewody Małopolskiego Piotr Świeży.

MEDALEM ZŁOTYM ZA DŁUGOLETNIĄ SŁUŻBĘ ZOSTALI ODZNACZENI:

Małgorzata Babicz-Hosaja

Wanda Cmunt

Jacek Kawecki

Marta Kuczek – Jaworska

Stanisława Kuropatwa

Wojciech Maciołek

Jacek Rybczyk

Antonina Smalec – Wardzała

Grażyna Świątek

MEDALEM SREBRNYM ZA DŁUGOLETNIĄ SŁUŻBĘ ZOSTALI ODZNACZENI:

Krzysztof Jachym

Elżbieta Januś

Prezes Zespołu Przychodni Specjalistycznych, lek. Jarosław Kolendo podziękował wszystkim pracownikom za wielkie zaangażowanie w służbie na rzecz drugiego człowieka.

– W codziennym biegu często zapominamy o rzeczach najważniejszych, ale taka chwila jak ta, zmusza nas do zatrzymania się i refleksji nad ideą tego nad czym pracujemy, i do czego dążymy. Wszyscy zdajemy sobie sprawę, że nie ma większego dobra niż zdrowie i życie człowieka, i w naszej codziennej pracy nie ma większej wartości niż ratowanie zdrowia i życia innych ludzi – mówił szef największej tarnowskiej przychodni.

Prezes Kolendo docenił także trud pracy związany z pandemią. Podkreślił, że ten czas pomimo strachu i lęku wyzwolił jeszcze większe pokłady dobra i ludzkiej solidarności.

– Proszę przyjąć serdeczne podziękowania za to ogromne zaangażowanie, które szczególnie było widoczne i odczuwalne w najtrudniejszym dla służby zdrowia czasie jakim była i jest pandemia. Tu pragnę podkreślić, że choć przyszło nam się mierzyć z nierównym przeciwnikiem, przekonałem się, że w zgranym zespole da się pokonać najgorsze trudności i przeszkody. To był czas kiedy pracownicy tej przychodni – od lekarzy i pielęgniarek, po dział administracji, udowodnili, że można na nich liczyć w każdej sytuacji. Wszyscy baliśmy się na początku, ale ten strach nas nie sparaliżował, a wyzwalał coraz większą kreatywność i determinację. Dziś jestem dumny, że działając na rzecz wspólnego dobra jakim jest zdrowie i życie pacjentów, byliśmy w stanie tak wiele osiągnąć – mówił prezes Jarosław Kolendo.

Podkreślił, że przez cały okres pandemii przychodnia nie była zamknięta nawet przez jeden dzień. Środki bezpieczeństwa, które zostały wprowadzone zaraz na początku pozwoliły czuć się bezpiecznie zarówno pracownikom jak i pacjentom.

O oprawę muzyczną wydarzenia zadbał Duet Sonore. Alicja Soboń – Wróbel (skrzypce) oraz Anna Jóźwicka (wiolonczela).

Historia ZPS zaczyna się w 2000 roku kiedy przychodnia została wydzielona ze struktur szpitala im. Edwarda Szczeklika, popularnie nazywanego w Tarnowie – Starym Szpitalem.

20 lat istnienia Zespołu Przychodni Specjalistycznych w Tarnowie to czas dynamicznych zmian i ciągłego rozwoju przychodni.

Na przestrzeni lat placówka przeszła totalną metamorfozę.

Wystarczy wspomnieć, że w 2000 roku ZPS był rozrzucony aż w sześciu różnych częściach miasta.

Obecnie pacjenci są przyjmowani w dwóch lokalizacjach – przy ul. Marii Skłodowskiej-Curie oraz przy ul. Mostowej.

Ale to nie jedyne zmiany jakich dokonano na przestrzeni tych lat, aby zapewnić pacjentom najwyższe standardy leczenia.

Dziś przychodnia może się pochwalić pięknymi, wyremontowanymi budynkami dostosowanymi do potrzeb osób niepełnosprawnych, kilkudziesięcioma specjalistycznymi poradniami i pracowniami diagnostycznymi, a także szpitalnym Oddziałem Chirurgii Ogólnej z nowoczesnym blokiem operacyjnym. Przychodnia posiada także nowoczesny Oddział Rehabilitacji z komorą kriogeniczną.

Od ponad roku Zespół Przychodni Specjalistycznych prowadzi także Ośrodek Środowiskowej Opieki Psychologiczno- Psychoterapeutycznej dla Dzieci i Młodzieży.

Natomiast od kwietnia tego roku ZPS koordynuje pracę Punktu Szczepień Powszechnych w Hali Gumniskiej, który powstał we współpracy z Prezydentem Miasta Tarnowa.

Efektem tych wszystkich starań są tysiące tarnowian, którzy zaufali specjalistom Zespołu Przychodni Specjalistycznych i chcą się leczyć właśnie w tej przychodni.

CZYTAJ CAŁOŚĆ

Światowy Dzień Krwiodawcy obchodzony jest na pamiątkę urodzin Karla Landsteinera 14 czerwca 1868 r. W 1901 r. Landsteiner odkrył grupy krwi, za co w 1930 r. otrzymał nagrodę Nobla.

Dawcy krwi każdego dnia ratują na świecie tysiące ludzi. Mimo ogromnego postępu medycyny, nadal bowiem krwi nie możemy niczym zastąpić, nie potrafimy także uzyskać jej sztucznie.

Krew i jej składniki podawane są głównie osobom, u których występują braki krwi i jej składników. Mogą być one spowodowane np. wypadkiem, zabiegiem operacyjnym, zaburzeniami krzepnięcia, po oparzeniach i urazach, a także występować u pacjentów z chorobami nowotworami, w trakcie i po chemioterapii oraz u pacjentów wymagających transplantacji lub zabiegów kardiochirurgicznych.

Kto może zostać dawcą?

Dawcą mogą być osoby między 18. a 65. rokiem życia, ważące co najmniej 50 kg, u których w ciągu ostatnich sześciu miesięcy nie wykonywano akupunktury, tatuażu, przekłucia uszu lub innych części ciała; które nie miały wykonywanych zabiegów operacyjnych, endoskopowych i innych diagnostycznych. np. gastroskopii czy laparoskopii oraz nie były leczone krwią i jej składnikami.

Ile razy w roku możemy oddać krew?

Kobiety –

razy do roku

mężczyźni –

razy do roku

Szczepienia przeciw COVID-19 a oddawanie krwi

Osoba zaszczepiona szczepionką typu mRNA (Pfizer, Moderna) może oddać krew po 48 godzinach od momentu iniekcji, a szczepionką wektorową (AstraZeneca, Johnson & Johnson) od 14. dnia – wynika z nowelizacji rozporządzenia ministra zdrowia o warunkach pobierania krwi.

CZYTAJ CAŁOŚĆ

Endometrioza to stosunkowo często występująca choroba przewlekła, która atakuje przede wszystkim kobiety w wieku rozrodczym. Jest jedną z częstszych przyczyn powstawania niepłodności u kobiet. W Alfabecie Zdrowia ZPS, pod literą E dokładniej opisujemy czym jest endometrioza, na czym polega jej diagnostyka oraz jak wygląda leczenie.

Co to jest endometrioza?

Endometrioza, czyli gruczolistość macicy lub wędrująca śluzówka macicy jest chorobą, która charakteryzuje się obecnością błony śluzowej macicy w innych narządach poza jamą macicy, np. w szyjce macicy, pochwie, pęcherzu moczowym lub w jamie otrzewnej.

Jak objawia się endometrioza?

Najbardziej charakterystycznym objawem endometriozy jest ból, który pojawia się regularnie. Zlokalizowany jest on najczęściej w pachwinie, w dole brzucha, a nawet niekiedy w okolicy odbytu. Najczęściej występuje przed miesiączką i w jej trakcie. Ból może też towarzyszyć czynnościom fizjologicznym, takim jak oddawanie stolca lub moczu. Nierzadko pacjentki skarżą się również na bolesne współżycie, które w skrajnych przypadkach uniemożliwia zbliżenia. Oprócz tego endometrioza powoduje, że miesiączki są bardzo bolesne, długie oraz niestety obfite.

Jak ją zdiagnozować?

Konieczne jest wykonanie badania USG przezpochwowego oraz przez powłoki brzuszne, podczas którego lekarz może wykryć obecność zmian chorobowych. Dodatkowo najlepszym narzędziem zarówno diagnostycznym, jak i leczniczym jest laparoskopia, dzięki której można jasno określić stadium choroby, zlokalizować ogniska zapalne oraz usunąć ewentualne blizny, zrosty i torbiele.

Jakie są sposoby leczenia endometriozy?

Leczenie endometriozy może być operacyjne lub farmakologiczne. W większości przypadków w leczeniu stosowane są obie metody. W przewlekłym leczeniu ogromną rolę odgrywają leki hormonalne antykoncepcyjne, blokujące czynność jajników i miesiączki.

Czy endometriozę można wyleczyć?

Należy pamiętać, że endometrioza jest chorobą przewlekłą, nawet po skutecznym leczeniu może dojść do jej nawrotu.

Czy należy zadbać o odpowiednią dietę?

Dieta u pacjentki z endometriozą powinna koncentrować się na zmniejszeniu stanu zapalnego, poprawie gospodarki hormonalnej, zapewnieniu stabilnego poziomu glukozy we krwi oraz utrzymywaniu prawidłowej masy ciała. Kobiety z endometriozą powinny unikać produktów zawierających substancje, które przyczyniają się do powstawania stanów zapalnych w organizmie, przede wszystkim produktów bogatych w tłuszcze trans (jak np. twarde margaryny i wysoko przetworzone dania mające je w składzie), tłuszcze nasycone oraz o wysokiej zawartości cukru. Ponadto korzystne może być ograniczenie tłustego mleka krowiego i tłustego nabiału (jak np. sery dojrzewające) oraz czerwonego mięsa. Gospodarkę hormonalną mogę zachwiać też alkohol, nadmiar napojów zawierających kofeinę. Warto sięgać po produkty bez sztucznych barwników i konserwantów.

Czy w endometriozie może pomóc współpraca z fizjoterapeutą?

Podczas indywidualnych spotkań z fizjoterapeutą wykorzystywane są różne techniki pracy manualnej kręgosłupa czy miednicy jak również techniki pracy płynowej i narządowej, które pozwolą na polepszenie drenażu w obrębie miednicy. Dla kobiet z endometriozą ważna jest umiarkowana, systematyczna aktywność fizyczna, która ułatwi eliminowanie toksyn z organizmu, usprawni pracę narządów, zredukuje napięcie i stres.

CZYTAJ CAŁOŚĆ

W miejskim Punkcie Szczepień Powszechnych możemy szczepić nawet 1000 osób dziennie! Wszystko zależy od dostępności do preparatów. W ciągu dwóch pierwszych dni szczepionkę firmy Pfizer podaliśmy 810-ciu pacjentom.

ZPS jako jedna z dwóch miejskich przychodni zajęła się przygotowaniem Punktu Szczepień Masowych w hali widowiskowo-sportowej przy ul Gumniskiej.

Zadanie to powierzył Zespołowi Przychodni Specjalistycznych oraz Mościckiemu Centrum Medycznemu, prezydent Tarnowa Roman Ciepiela.

Koordynatorką d.s. medycznych Punktu Szczepień Masowych została Małgorzata Topolska, kierownik Sekcji Organizacji, Nadzoru i Promocji w ZPS.

Jak przygotować się na przyjęcie szczepionki przeciw SARS-CoV-2 w Punkcie Szczepień Powszechnych na Hali Gumniska w Tarnowie?

• W dniu szczepienia zjedz normalnie posiłek (śniadanie, obiad, itp.)
• Nie zapomnij o codziennych lekach
• Ubierz się odpowiednio, tak aby szybko odsłonić ramię do szczepienia
• Zabierz ze sobą dowód osobisty, okulary (jeśli nosisz) i długopis
• Zabierz ze sobą dokumentację medyczną wraz ze spisem zażywanych leków
• Przygotuj telefon z SMS z systemu e-zdrowie potwierdzający datę i godzinę szczepienia oraz numer pesel- będziesz musiał okazać to przy wejściu na halę.
• Prosimy, aby przychodzić na szczepienie nie wcześniej niż 15 minut przed umówioną godziną. Osoby przychodzące wcześniej nie będą wpuszczane na halę i zostaną poproszone o powrót o godzinie, na którą się zapisały.
• Seniorzy potrzebujący pomocy opiekuna mogą wejść wraz z nim do punktu szczepień (jeden opiekun na jedna szczepioną osobę).
• Stosuj się do wskazań personelu oraz informacji zawartych na tablicach informacyjnych

Jak się zarejestrować na szczepienie? Jest kilka możliwości:

– Zadzwoń na całodobową i bezpłatną infolinię – 989.

Możesz to zrobić sam lub może Cię zapisać ktoś bliski z rodziny. Do zapisu wystarczy numer PESEL.

– Zarejestruj się elektronicznie poprzez e-Rejestrację dostępną na pacjent.gov.pl

System zaproponuje Ci pięć dostępnych terminów w punktach szczepień, które znajdują się blisko Twojego adresu. Jeśli żaden z proponowanych terminów nie będzie Ci pasował albo będziesz chciał zaszczepić się w innym punkcie, w innym mieście – będzie taka możliwość.

– Wyślij SMS na numer 664 908 556 lub 880 333 333 o treści: SzczepimySie.

Wysyłając SMS pod jeden z wyżej wskazanych numerów (oba numery prowadzą do jednego systemu), połączysz się z systemem, który pokieruje Cię krok po kroku. Najpierw zostaniesz poproszony o przekazanie numeru PESEL, a potem o przesłanie kodu pocztowego. System zaproponuje Ci najbliższy termin na szczepienie w punkcie położonym blisko Twojego miejsca zamieszkania. Jeśli ten termin nie będzie dla Ciebie dogodny, będziesz mógł wybrać inne daty.

– Skontaktuj się bezpośrednio z punktem szczepień w Hali Gumniska – zadzwoń pod nr 14 688 25 76 i 14 688 25 77.

CZYTAJ CAŁOŚĆ

Elastografia to rodzaj nowoczesnego badania obrazowego, umożliwiającego wykrycie nawet niewielkich zmian w obrębie tkanek. Wykorzystuje się je m.in. w badaniu wątroby. W wielu przypadkach elastografia może zastąpić biopsję, oszczędzając pacjentom dyskomfortu związanego z tak inwazyjnym badaniem. Badanie jest całkowicie bezbolesne i nie wiąże się z żadnym ryzykiem dla pacjenta.

Kiedy wykonujemy elastografię? Na czym polega badanie? Jak interpretować wyniki?
Rozmawiamy z lek. Mariuszem Skopkiem z Zespołu Przychodni Specjalistycznych w Tarnowie, który wykonuje badania elestografii.

Co to jest elastografia? Czego dowiadujemy się z tego badania?
Elastografia jest rozszerzeniem klasycznego badania ultrasonograficznego. Jest jedną z nowoczesnych technik nieinwazyjnego badania narządów wewnętrznych pozwalającą na ocenę stopnia ich elastyczności – czyli stwierdzenia czy jest on miękki czy twardy. Wiemy, że chorobowo zmienione tkanki wykazują w znakomitej większości wzmożoną spoistość, są dużo bardziej twarde niż te zdrowe. Niektóre zmiany – leżące płytko pod skórą – są dostępne ocenie w badaniu fizykalnym podczas tzw. badania palpacyjnego, czyli mówiąc prosto przy dotykaniu ręką. Można w ten sposób „wymacać” guzki np. w tarczycy, w sutkach czy tkance podskórnej . Czasem zmieniony chorobowo jest cały narząd i to położony głęboko – jak na przykład wątroba której bez rozcinania powłok nie da się zbadać ręką – tu z pomocą przychodzi właśnie badanie elastograficzne.

Czym elastografia różni się od zwykłego USG?
Jak wspomniałem, elastografia jest rozszerzeniem „zwykłego” USG ; ze strony lekarza po wykonaniu „zwykłej oceny” danego narządu jest zrobieniem kroku dalej w oparciu o funkcję oceny stopnia twardości badanego narządu. Przenosząc to na grunt codzienności; jest to tak, jak rozszerzeniem oceny wzrokowej bagietki czy bułki będzie uciśnięcie jej ręką; niby wygląda apetycznie, ale czy aby nie połamiemy w domu zębów próbując ją ugryźć? Ze strony pacjenta zaś, poza koniecznością zatrzymania oddechu na kilka sekund w niczym się nie różni od zwykłego USG jamy brzusznej. Nie boli.

Do czego najczęściej wykorzystywane jest badanie elastograficzne?
Pomaga oceniać stopień zaawansowania choroby i tempo jej postępu (zmniejsza np. konieczność wykonywania badań inwazyjnych takich jak biopsje wątroby), czasem „steruje” ręką chirurga pozwalając na wyselekcjonowanie do zabiegu jednej spośród kilku podejrzanych ultrasonograficznie zmian, czasem może być podstawą decyzji o odstąpieniu bądź o odroczeniu działania inwazyjnego.

Gdzie ma najszersze zastosowanie?
Najczęściej wykonywana i najbardziej rozpowszechniona jest ocena elastograficzna wątroby.
Jakie są wskazania do elastografii wątroby? Kiedy wykonać badanie tego narządu?
Do poddania się temu badaniu będziemy namawiać osobę, u której stwierdzono niegdyś wirusowe zapalenie wątroby (zwłaszcza typu C), u którego w badaniu USG stwierdzono uszkodzenie określane jako dużego stopnia stłuszczenie (steatozę) lub zwłóknienie (bądź podejrzenie włóknienia), u której utrzymują się od dłuższego czasu podwyższone poziomy enzymów wątrobowych (głównie chodzi o tzw. aminotransferazy). Osoby bez obciążonego wywiadu chorobowego oczywiście też mogą być zbadane jeśli chciałyby sprawdzić swój stan zdrowia pod tym względem. Tu trzeba wspomnieć też jednak o tym, że istnieją pewne wykluczenia i ograniczenia; nie da się wiarygodnie wykonać oceny elastograficznej u osoby nie współpracującej z badającym, mniejsza jest znacznie wiarygodność wyników u osób szczególnie otyłych, u osób skrajnie wyniszczonych oraz osób z zaawansowanymi zmianami guzowatymi w wątrobie czy z dużą niewydolnością krążeniową i oddechową.

Czy elastografia może zastąpić biopsję?
Nie może jej zastąpić na pewno w jednoznacznym rozpoznaniu np. marskości wątroby, ale może ograniczyć częstość wykonywania tych zabiegów dla celów oceny postępu choroby. W ośrodkach klinicznych, gdzie wykonywane są badania elastograficzne zmian (tzw ”guzków”) w sutkach czasami odstępuje się od biopsji gruboigłowych przy niskiej skali zagrożenia jeśli elastografia wykaże obecność zmiany „miękkiej”.

Jak przygotować się do elastografii wątroby?
Należy pozostawać bez jedzenia co najmniej 8 – 12 godzin. Wątroba po posiłku będzie przekrwiona co jest normalnym zjawiskiem w tym wypadku, ale to przekrwienie spowoduje zafałszowanie pomiarów (wyniki będą zawyżone, a więc może zostać rozpoznana zwiększona spoistość wskazująca na nieistniejącą chorobę). Można wypić niewielką ilość wody (np. do popicia zażywanych lekarstw). Osobnym problemem są pacjenci, którzy muszą spożyć posiłek po przyjęciu leków – wtedy na ogół trzeba na przykład zamanewrować porą wykonywania badania. KONIECZNIE pacjenci powinni zabierać ze sobą całą posiadaną dokumentację medyczną (typu wyniki poprzednich badań, karty informacyjne) dotyczącą wyjaśnianego problemu. Nader często słyszy się: no mam, ale zostawiłem w domu… Nie jest też rzeczą rozsądną zatajanie istnienia takiej dokumentacji.

Na czym polega samo badanie?
Po zebraniu wywiadu i zapoznaniu się z dokumentacją, po krótkim, orientacyjnym badaniu fizykalnym lekarz przystępuje do oceny wielkości wątroby, określa się jej echogeniczność (stopień jasności na ekranie) i strukturę (m/Inn czy są jakieś zmiany „guzkowe”), oceniana jest żyła prowadząca krew do wątroby (tzw. żyła wrotna; jej szerokość, czy są skrzepliny, jak szybko płynie krew i w którą stronę), określa się wielkość śledziony i wykonuje szereg innych pomiarów i obserwacji koniecznych do oceny aktualnego stanu, a przydatnych do porównania przy kolejnym badaniu. Potem dopiero przychodzi czas na właściwe badanie elastograficzne; pacjent leży na plecach z kończynami górnymi (a co najmniej z prawą) uniesiona i np. podłożona pod głowę- umożliwia to lepszy wgląd na wątrobę w przestrzeniach między żebrami. Po wybraniu miejsca pomiaru przez badającego pacjent jest proszony o zatrzymanie oddychania w fazie „na spocznij” tzn. ani nie na pogłębionym wdechu ani nie na pogłębionym wydechu – służy to stworzeniu optymalnych warunków do pomiaru. W trakcie takiego „bezdechu” sonda USG wysyła impuls, a następnie odbiera sygnały z wnętrza wątroby. Komputer „przekłada” ten sygnał na jednostki ciśnienia (kilopaskale) lub/i prędkość rozchodzenia się impulsu w metrach na sekundę. Zasada jest prosta – im twardsza jest badana okolica tym silniej odbije impuls, tym wyższa będzie wartość pomiaru. Zatem, im większa liczba, tym gorzej dla chorego. Wykonuje się kilkanaście pomiarów. Odrzuca się najbardziej skrajne wartości (jak przy ocenie skoków narciarskich) a następnie określa wartość średnią (pomijam inne dane statystyczne wyliczane przez komputer). Końcowej ocenie służą różne tabele i skale z nimi związane.

Jak interpretować wyniki elastografii?
Końcowym efektem badania elastograficznego jest wartość liczbowa po literze F (fibrosis = zwłóknienie).
I tak, przy prawidłowych pomiarach będzie to wartość F0, przy lekkim uszkodzeniu F1, przy narastających uszkodzeniach (kolejne stadia zwłóknienia) są to poziomy F2 i F3. Symbol F4 oznacza najwyższy stopień uszkodzenia.

Kto może zlecić takie badanie?
Elastografia nie jest badaniem refundowanym przez NFZ. Istnieją programy ministerialne refundujące koszty badania, ale są one ograniczone do bardzo wąskiej grupy chorych i realizowane przez niektóre tylko placówki.
Zalecenie wykonania takiego badania może orzec każdy lekarz, najczęściej są to lekarze chorób zakaźnych, hepatolodzy, gastrolodzy, chirurdzy, onkolodzy. Praktycznie każdy lekarz, w tym lekarz rodzinny, może wskazać choremu że zarówno wyniki badań laboratoryjnych jak i USG mogą wskazywać na możliwość uszkodzenia wątroby i aby się przekonać, w którym stadium pacjent jest obecnie, dobrze byłoby wykonać elastografię. Również sam pacjent może z własnej inicjatywy zgłosić się na to badanie. Ze względu jednak na koszty (w zależności od ośrodka ceny są zróżnicowane, jednak jest to kilkaset złotych za badanie plus koszty podróży) zalecałbym wcześniejsze zasięgnięcie opinii lekarza czy warto takie koszty ponieść. Warto również dowiedzieć się jaki rodzaj badania elastograficznego dany ośrodek oferuje.
Obecnie za najlepszy (a coraz bardziej dostępny) rodzaj elastografii wątroby uważa się elastografie fali poprzecznej (SWE – Shear Wave Elastography).

Czy w każdej pracowni ultrasonograficznej można wykonać elastografię?
Nie każdy ultrasonograf jest wyposażony w opcję wykonywania badań elastograficznych – nowe technologie są drogie, czasem mało sprawdzone w praktyce, a w dodatku badań tych nie refunduje żaden ubezpieczyciel.
Elastografia w różnych formach i odmianach istnieje – biorąc pod uwagę ultrasonografię jako uznaną metodę diagnostyki obrazowej – stosunkowo od niedawna. Nieprzerwany postęp w technologii i relatywnie coraz niższe koszty nabycia dobrego urządzenia powodują, że pojawia się coraz więcej ośrodków oferujących taką usługę, coraz więcej lekarzy te umiejętności nabywa, toczą się dyskusje, trwają badania.
W naszym regionie najwięcej pracowni USG z możliwością wykonywania najnowszych technik elastografii oferują ośrodki w miastach posiadających ośrodki kliniczne (Kraków, Rzeszów). Od lat z powodzeniem wykonuje te badania co najmniej jeden z lekarzy w Dębicy. W Tarnowie możliwość wykonywania elastografii SWE – o ile mi wiadomo na tę chwilę-posiada jeden ośrodek medyczny, czyli Zespół Przychodni Specjalistycznych.

CZYTAJ CAŁOŚĆ

Już niebawem zaczniemy szczepienia na masową skalę. ZPS jako jedna z dwóch miejskich przychodni zajmuje się przygotowaniem Punktu Szczepień Masowych, który powstaje w hali widowiskowo-sportowej przy ul Gumniskiej.

Zadanie to powierzył Zespołowi Przychodni Specjalistycznych oraz Mościckiemu Centrum Medycznemu, prezydent Tarnowa Roman Ciepiela.

Koordynatorką d.s. medycznych Punktu Szczepień Masowych została Małgorzata Topolska, kierownik Sekcji Organizacji, Nadzoru i Promocji w ZPS.

– Utworzenie takiego Punktu Szczepień Masowych to duże logistyczne wyzwanie, ale dzięki dobrej współpracy z Urzędem Miasta oraz Mościckim Centrum Medycznym, prace idą bardzo sprawnie i już niebawem zaczniemy szczepienia na masową skalę. Musieliśmy przede wszystkim zamienić funkcję tego miejsca z rekreacyjno-sportowej na punkt medyczny. Takie miejsce musi spełniać wszelkie wymogi sanitarne, to m.in. specjalnie oddzielone boksy, w których będziemy przyjmować pacjentów, lodówki do przechowywania szczepionek, specjalistyczny sprzęt medyczny, jak np. zestawy przeciwwstrząsowe. Na miejscu będzie w sumie sześć zespołów szczepiących, które będą w stanie wykonać nawet 700 szczepień dziennie. Ponadto zostanie uruchomiony gabinet lekarski i punkt rejestracji – tłumaczy Małgorzata Topolska.

Pierwsze osoby będą mogły być zaszczepione w nowym Punkcie Masowych Szczepień już 19 kwietnia.

Żeby zapisać się na szczepienie będzie można skorzystać ze specjalnych infolinii, które zostaną uruchomione za kilka dni.

Informujemy jednocześnie, że szczepienia wciąż będą się odbywać także w naszej przychodni przy M. Skłodowskiej-Curie.

CZYTAJ CAŁOŚĆ

Dna moczanowa nazywana była niegdyś „chorobą bogaczy”, gdyż zapadały na nią zwykle osoby z wyższych sfer, mające dostęp do wysokokalorycznych posiłków obfitujących w tłuszcze i węglowodany. Jak ta sytuacja wygląda dzisiaj? Kto najczęściej choruje na dnę moczanową i jakie są skuteczne metody leczenia tego schorzenia?

Czym jest dna moczanowa?

Dna moczanowa jest to choroba związana ze zbyt wysokim stężeniem kwasu moczowego we krwi, co prowadzi do odkładania się w tkankach kryształów moczanu sodu. Dna zajmuje stawy, co objawia się napadami ostrego bólu, obrzękami i ograniczeniem ruchomości.

Jakie są objawy dny moczanowej?

Na początku zwykle następuje zapalenie pojedynczego stawu: stawu podstawy palucha, stawów stopy, kolanowego, barkowego, palców rąk i innych. Atak dny moczanowej objawia się silnym bólem, najczęściej w nocy, który narasta w ciągu kilkunastu godzin i staje się nie do wytrzymania. Zajęty staw jest obrzęknięty, skóra jest zaczerwieniona i gorąca, następuje również złuszczanie się naskórka w tym miejscu. Napadom zapalenia stawów towarzyszy często gorączka, złe samopoczucie, dreszcze i uczucie rozbicia. Silne dolegliwości mijają
w ciągu kilku dni lub tygodni, nawet nieleczone. Po ataku dny następuje okres cofania się choroby, a jeśli nie wdroży się odpowiedniego leczenia, napady będą powracać częściej i będą dotyczyć nie jednego, a kilku stawów.

Jak zdiagnozować dnę moczanową?

W przypadku podejrzenia dny moczanowej, wykonuje się badanie stężenia kwasu moczowego we krwi oraz dobową utratę kwasu moczowego z moczem. Ocenia się także płyn stawowy pod mikroskopem, a potwierdzeniem dny jest stwierdzenie w płynie kryształków kwasu moczowego. Pomocnym badaniem jest także RTG stawów, które pomaga w wykryciu guzków dnawych, a także badanie USG zajętych stawów.

Kto najczęściej choruje na dnę moczanową?

Z badań wynika, że dna moczanowa częściej występuje wśród mężczyzn niż u kobiet. W grupie mężczyzn jest to najpowszechniejsza przyczyna zapalenia stawów. Największe ryzyko zachorowania dotyczy panów w średnim i starszym wieku oraz kobiet po okresie menopauzy.

Jakie czynniki zwiększają ryzyko wystąpienia dny moczanowej?

Ryzyko zwiększają uwarunkowania genetyczne, nadużywanie alkoholu, nadwaga
i otyłość, choroby cywilizacyjne: nadciśnienie tętnicze, choroba niedokrwienna serca, cukrzyca, zaburzenia lipidowe, niedawny uraz lub operacja, stan po przeszczepieniu narządów, odwodnienie, ciężkie choroby, takie jak nowotwory, niektóre leki zwiększające stężenie kwasu moczowego (kwas acetylosalicylowy, leki moczopędne, cyklosporyna), dojrzały wiek.

Jakie są metody leczenia dny moczanowej?

Na początku zmniejsza się stan zapalny w zaatakowanych chorobowo miejscach oraz łagodzi towarzyszący im bólu. W tym celu zaleca się przyjmowanie leków przeciwzapalnych i przeciwbólowych. W ostrych przypadkach stosuje się leczenie wielolekowe, mając na uwadze wszystkie przeciwwskazania. Oprócz łagodzenia bólu ważne jest również obniżenie poziomu kwasu moczowego we krwi.

Jak zapobiegać dnie moczanowej?

Najskuteczniejszym sposobem zapobieganiu dny moczanowej jest prowadzenie zdrowego trybu życia. Ważne jest utrzymywanie prawidłowej masy ciała poprzez zdrową, zbilansowaną dietę. Nie wolno także zapominać o codziennej aktywności fizycznej, która pozwoli utrzymać elastyczność i ruchomość stawów.

Z czego powinna składać się dieta chorych na dnę moczanową?

Z produktów, z których powstają małe ilości kwasu moczowego: z warzyw (papryka, cukinia, bakłażany, cykoria, roszponka, kapusta, ogórki, kalarepa, marchew, sałata, buraki, rzodkiewki, ziemniaki, pomidory, kalafior, szparagi, seler, cebula), z owoców (jabłka, wiśnie, czereśnie, ananas, gruszki, kiwi, śliwki, pomarańcze, truskawki, banany), pieczywa razowego, ryżu, kasz, makaronów, jaj, przetworów mlecznych, orzechów. Chorzy na dnę powinni natomiast unikać: mięsa i podrobów, wędlin, kiełbas, parówek, warzywa strączkowych, ryb i przetworów rybnych, owoców morza, galarety mięsnej, szpinaku, grzybów, czekolady, kukurydzy.

CZYTAJ CAŁOŚĆ

Za nami pierwsza – po przerwie spowodowanej pandemią – Kolorowa Sobota W ramach naszej cyklicznej akcji, dedykowanej najmłodszym, badaliśmy dzieci pod kątem wad postawy Niestety wyniki nie są optymistyczne.

Ponad 80 procent dzieci, które zgłosiły się do naszej przychodni na badania profilaktyczne ma wady postawy: plecy okrągłe i stopy płasko koślawe, skoliozy czy odstające łopatki.

Lekarz ortopeda Jarosław Kolendo, który przeprowadzał badania wskazuje na negatywne skutki siedzenia. Zwraca też uwagę, że utrwalone wady postawy mogą prowadzić do poważnych zmian zwyrodnieniowych w dorosłym życiu.

– Panująca obecnie pandemia, która wymusza ograniczenia aktywności fizycznej, zajęcia szkolne online w pozycji siedzącej, bez aktywnych przerw, tylko potęgują to zjawisko. Bez konkretnych działań w postaci ćwiczeń korekcyjnych, poprzedzonych weryfikacją wad postawy, dzisiejsze pokolenia dzieci i młodzieży zasili poczekalnie przychodni medycznych w wieku 25-30 lat. Przypomnę, że niewyleczone wady postawy w wieku dorosłym już tylko się pogłębiają – nie można ich wyleczyć czy cofnąć. Musimy pamiętać, że tylko w trakcie rozwoju dziecka możemy skorygować wady postawy – mówi lekarz ortopeda i prezes ZPS Jarosław Kolendo.

Dzieci, które odwiedziły naszą przychodnię otrzymały specjalne upominki, a rodzice dowiedzieli się co mogą zrobić aby zapobiegać wadom postawy u swoich pociech.

WAŻNE

W związku z ogromnym zainteresowaniem naszą akcją profilaktyczną postanowiliśmy niebawem powtórzyć badania wad postawy. O konkretnym terminie i zapisach poinformujemy wkrótce

160621078_3818203928223341_5352364253883040155_n

160143795_3818204634889937_308489601835099175_n

160921250_3818204061556661_2235527563627050271_n

160145963_3818204401556627_3408945264796986550_n

160577335_3818204534889947_6726561993323687798_n

160098622_3818206318223102_3926316226577275438_n

160201950_3818205641556503_223791479186684853_n

160136475_3818205071556560_3700061867376240910_n

160677176_3818204941556573_1666757565330303877_n

160386294_3818205451556522_6576086716664442490_n

160180639_3818204281556639_8606898030138599783_n

160136475_3818205258223208_1721012895411258644_n

160141686_3818205974889803_5188451048420384064_n

160717995_3818205751556492_1541386829925202501_n

160560772_3818206178223116_4668573612676539561_n

160568453_3818204761556591_4641588147474579825_n

160569356_3818206434889757_4025883597271384352_n

160614324_3818206534889747_6491308123986111366_n

160498452_3818206608223073_9213574076190369987_n

160037093_3818206738223060_7220574589233058939_n

160155649_3818206851556382_509966274618379370_n

CZYTAJ CAŁOŚĆ

Wcześnie wykryty czerniak, gdy grubość zmiany jest mniejsza niż 0,8 mm, daje ponad 90 proc. szans na całkowite wyleczenie! Czerniak to najbardziej agresywny nowotwór skóry. Jak w przypadku każdego raka, także i tego, liczy się jak najszybsza diagnoza i zastosowanie leczenia. Sprawdź jakie są przyczyny powstania nowotworu oraz jakie daje objawy.

Czym jest czerniak?
Czerniak jest nowotworem złośliwym najczęściej atakującym skórę, jednak może również występować w obrębie błony śluzowej ust i nosa, a także na paznokciach i gałce ocznej. Czerniak pochodzi z melanocytów, czyli komórek barwnikowych skóry wytwarzających pigment – melaninę.

Jak diagnozuje się czerniaka?
Najważniejszym elementem pozwalającym na wczesne rozpoznanie czerniaka jest badanie skóry pacjenta. Zasadą badania jest ocena skóry całego ciała w dobrym oświetleniu z uwzględnieniem okolic trudno dostępnych. Zalecanym badaniem, wykorzystywanym we wstępnej diagnostyce, jest dermatoskopia.
Badania dodatkowe wykonywane w procesie diagnostycznym w celu oceny zaawansowania czerniaka obejmują: podstawowe badania krwi takie jak morfologia, próby wątrobowe, aktywność dehydrogenazy mleczanowej – LDH, zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej oraz ocenę ultrasonograficzną jamy brzusznej i ewentualnie regionalnych węzłów chłonnych.
Czerniak jest jednym z najłatwiejszych do zdiagnozowania nowotworów, ponieważ rozwija się na powierzchni skóry. Może powstawać na skórze wcześniej niezmienionej lub w zakresie istniejących już znamion.
Regularna i dokładna obserwacja własnej skóry pozwala na wczesne wykrycie nowotworu. Każde znamię, narośl czy pieprzyk, który budzi niepokój lub zmienia się w czasie, należy jak najszybciej skontrolować. Zaleca się jak najszybsze zbadanie zmiany przez lekarza dermatologa lub chirurga-onkologa i w razie jakichkolwiek wątpliwości jej usunięcie.

Co wpływa na rozwój czerniaka?
Ryzyko zachorowania na czerniaka wzrasta głównie wśród osób, które reprezentują szczególny typ urody (jasna karnacja, jasne oczy, rude lub blond włosy, piegi lub liczne znamiona barwnikowe, blizny po stanach zapalnych i oparzeniach) oraz u których w rodzinie występowały już przypadki czerniaka lub innych nowotworów skóry. Najczęściej czerniak dotyka osób w średnim wieku i starszych.

Jak leczy się czerniaka?
Leczenie czerniaka rozpoczyna się od określenia typu czerniaka oraz stopnia zaawansowania choroby. Gdy komórki nowotworowe zajęły głębsze części organizmu i dotarły do węzłów chłonnych lub innych organów, konieczne jest całkowite ich wycięcie oraz rozpoczęcie leczenia systemowego. Przy zaawansowanym stadium czerniaka stosuje się chirurgię oraz leczenie systemowe (głównie immunoterapię i leczenie celowane) oraz radioterapię.

Jak szybko rośnie czerniak?
Zwykły pieprzyk może zmienić się w czerniaka w ciągu kilku miesięcy, kolejne kilka miesięcy to jego rozwój w głąb skóry. Warto wiedzieć, że nie tylko rozmiar czerniaka, który widzimy na skórze jest istotny. Bardzo ważne jest, czy czerniak urósł w głąb skóry, przebił się przez naskórek i skórę właściwą i dotarł do naczyń krwionośnych i limfatycznych. Naczyniami komórki nowotworowe docierają najpierw do węzłów chłonnych, które są najbliżej miejsca gdzie pojawił się czerniak. Węzły chłonne przez jakiś czas zatrzymują wewnątrz siebie komórki nowotworowe, ale po kolejnych kilku miesiącach ta bariera może być złamana i komórki nowotworowe przedostają się do całego organizmu. Agresywność czerniaka polega na tym, iż kiedy komórki czerniaka przedostaną się do organizmu, krwioobiegu, bardzo szybko zajmują kolejne organy, w tym wątrobę, płuca, czy mózg.

Jakie są rokowania w przypadku czerniaka?
Wraz ze wzrostem grubości zmiany rośnie ryzyko wystąpienia przerzutów w okolicznych węzłach chłonnych oraz ryzyko zgonu. Lepiej rokują czerniaki rozwijające się na kończynach niż na tułowiu. Ryzyko nawrotu wzrasta wraz z głębokością naciekania zmiany pierwotnej. Największe prawdopodobieństwo wystąpienia nawrotu przypada na pierwsze 2-3 lata po leczeniu. W tym okresie obowiązuje zwiększona intensywność kontroli lekarskich.

Jaka jest profilaktyka przed czerniakiem?
Każda osoba, w tym w szczególności osoby z grupy podwyższonego ryzyka powinny przestrzegać prostych zasad ochrony przed promieniowaniem ultrafioletowym.
1. Unikać przebywania na bardzo intensywnym słońcu, szczególnie w godzinach 11:00-16:00.
2. Stosować kremy z wysokimi filtrami UVA oraz UVB na całe ciało.
3. Nosić okulary przeciwsłoneczne i nakrycie głowy.
4. Nie opalać się w solarium.
5. Regularnie, raz w miesiącu, oglądać swoją skórę, aby szybko rozpoznać nowe i podejrzane zmiany.
6. Skonsultować się z dermatologiem lub chirurgiem-onkologiem, jeśli istnieje podejrzenie, że coś niedobrego dzieje się ze znamieniem.
7. Odbywać kontrolne coroczne wizyty u dermatologa lub chirurga-onkologa.

CZYTAJ CAŁOŚĆ

Nowsze

Starsze